Taki Zwyczajny (Piątek w Okresie Narodzenia Pańskiego 08.01.2016)

Mk 6,34-44
Gdy Jezus ujrzał wielki tłum, ogarnęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać. A gdy pora była już późna, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: „Miejsce jest puste, a pora już późna. Odpraw ich. Niech idą do okolicznych osiedli i wsi, a kupią sobie coś do jedzenia”. Lecz On im odpowiedział: „Wy dajcie im jeść”. Rzekli Mu: „Mamy pójść i za dwieście denarów kupić chleba, żeby im dać jeść?” On ich spytał: „Ile macie chlebów? Idźcie, zobaczcie !” Gdy się upewnili, rzekli: „Pięć i dwie ryby”. Wtedy polecił im wszystkim usiąść gromadami na zielonej trawie. I rozłożyli się gromada przy gromadzie, po stu i po pięćdziesięciu. A wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo, połamał chleby i dawał uczniom, by kładli przed nimi. Także dwie ryby rozdzielił między wszystkich. Jedli wszyscy do sytości i zebrali jeszcze dwanaście pełnych koszów ułomków i ostatki z ryb. A tych, którzy jedli chleby, było pięć tysięcy mężczyzn.

Jezus nie pozostaje obojętnym na los ludzi, którzy za Nim idą. On naprawdę się interesuje tym jak żyjemy i czy jesteśmy szczęśliwi. Sprawy duchowe oczywiście są dla Niego najważniejsze – wszak idziemy do Niego do Nieba, ale On naprawdę jest Bogiem który słucha człowieka. Nie jest jak do tej pory znani bogowie, którzy oczekiwali ofiar i łaskawie, jak im się zachciało – okazywali łaskę. On jest Bogiem, który jest bliski człowiekowi.

To właśnie dlatego uczynił się Chlebem…