Mt 2,1-12
Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: „Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon”. Skoro usłyszał to król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. Ci mu odpowiedzieli: „W Betlejem judzkim, bo tak napisał prorok:
A ty, Betlejem, ziemio Judy,
nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy,
albowiem z ciebie wyjdzie władca,
który będzie pasterzem ludu mego, Izraela”.

Wtedy Herod przywołał potajemnie Mędrców i wypytał ich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: „Udajcie się tam i wypytujcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon”. Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do ojczyzny.

Zapamiętaj: choćby nie wiadomo jak przebiegłe było zło, choćby nie wiadomo jakie sidła czyhały na drodze, choćby wszystko obróciło się przeciw tobie, i tak Bóg i Jego Opatrzność czuwa. Dokładnie tak jak nad Jezusem i świętą rodziną. Przecież odkupienie człowieka to był Jego oczko w głowie. On – Mocarz, nie dałby sobie dmuchać w kaszę, dlatego zadbał o to, by doprowadzić wszystko do szczęśliwego końca. I co więcej – zadbał o każdy szczegół.

Ta sama zasada tyczy się życia każdego człowieka. Bóg naprawdę czuwa, a jeżeli spotykają nas jakieś problemy, czy trudności, to są one tylko po to, by jeszcze bliżej przylgnąć do Niego.