Sobota XXII Tygodnia zwykłego

Łk 6,1-5
W pewien szabat Jezus przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i wykruszając je rękami, jedli. Na to niektórzy z faryzeuszów mówili: „Czemu czynicie to, czego nie wolno czynić w szabat?” Wtedy Jezus rzekł im w odpowiedzi: „Nawet tegoście nie czytali, co uczynił Dawid, gdy był głodny on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać”. I dodał: „Syn Człowieczy jest panem szabatu”.

Najlepsze w pójściu za Jezusem jest to, że nie musisz udawać kompletnie nikogo i możesz centralnie być sobą takim jakim jesteś. Stoi to w opozycji do tego, co proponuje świat – tu musisz być wysportowany, cały czas na topie, bez możliwości bycia słabym i poranionym.

Przy Jezusie nie musisz być dwulicowy. Możesz być taki jakim jesteś.