Mt 13,10-17
Uczniowie przystąpili do Jezusa i zapytali: „Dlaczego w przypowieściach mówisz do nich?” On im odpowiedział: „Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza: «Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli: i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił». Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło zobaczyć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli”.

Naprawdę można dziwić się Apostołom i innym uczniom Jezusa, że Go nie rozpoznali  i nie zrobili wszystkiego, o co prosił. Można. Ale gdyby się tak zastanowić, to czy tak naprawdę nie jesteśmy do nich w tej kwestii podobni? Przecież w życiu każdego z nas pojawiły się bardziej lub mniej wyraźne ślady Jego obecności! Kiedyś także każdy z nas zachwycił się Jezusem i zdecydował się na pójście za Nim. A jednak wielokrotnie chcielibyśmy mieć zero-jedynkową pewność, by załatwić raz na zawsze „problem” wiary w Boga. Tak się niestety nie da, bo wiara to codzienne, małe wybory, kształtujące naszą osobowość.

Rozejrzyj się dokoła i spójrz – On naprawdę Jest.