Łk 2,36-40
Gdy Rodzice przynieśli Dzieciątko Jezus do świątyni, była tam prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Jezus jeszcze nie powiedział jednego Słowa, a wieść o Nim rozchodzi się po Jerozolimie. Dzieje się tak za sprawą Anny, która rozpowiada o Dziecięciu wszystkim napotkanym. Tak powinno być i teraz. Pomyśl przez chwilę, że Jezus ma do dyspozycji tylko twoje usta, tylko twoje nogi, tylko twoje ręce i serce. I właśnie przez nie chce być obecny w świecie, nawet jeżeli wydaje ci się że te twoje kończyny nie są tego godne.

Wiesz która jest godzina? Godzina dawania świadectwa!