Razem lepiej (Środa IV tyg. Okresu Zwykłego 03.02.2016)

Mk 6,1-6
Jezus przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. Gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze. A wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: „Skąd On to ma? I co za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce. Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry?” I powątpiewali o Nim. A Jezus mówił im: „Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony”. I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał.

Jezus nie może uzdrawiać nie z własnego powodu, ale z powodu ludzkiej niewiary. Bóg to nie automat reagujący na wrzucane monety, ale Osoba do głębi szanująca wolę drugiego. Nawet jeżeli ta nie zmierza we właściwym kierunku. Jezus chce nas zbawić – to pewne, ale nie chce zrobić tego bez nas, lub tym bardziej – wbrew nam.