Sobota XXXII Tygodnia zwykłego

Łk 18,1-8
Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać: „W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: «Obroń mnie przed moim przeciwnikiem». Przez pewien czas nie chciał». Lecz potem rzekł do siebie: «Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę, to jednak ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie»”. I Pan dodał: „Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi. A Bóg czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?”

Pan Bóg nigdy się Tobą nie nudzi, przeciwnie bardzo się cieszy kiedy przypominamy sobie o Nim. Dlatego najlepszą rzeczą jaką możesz robić, to ustawicznie zawracać Mu gitarę z nadzieją i ufnością, że On usłyszy. Naprawdę wiem, że czasami jest to zwyczajnie trudne i wydaje się bezcelowe. Nikt jednak kto przestał wołać i krzyczeć, nie został do tej pory wysłuchany…