Niesiony przez czterech

Mt 9,1-8
Jezus wsiadł do łodzi, przeprawił się z powrotem i przyszedł do swego miasta. I oto przynieśli Mu paralityka, leżącego na łożu. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: „Ufaj, synu, odpuszczają ci się twoje grzechy”. Na to pomyśleli sobie niektórzy z uczonych w Piśmie: „On bluźni”. A Jezus, znając ich myśli, rzekł: „Dlaczego złe myśli nurtują w waszych sercach? Cóż bowiem jest łatwiej powiedzieć: «Odpuszczają ci się twoje grzechy», czy też powiedzieć: «Wstań i chodź» ? Otóż żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów”, rzekł do paralityka: „Wstań, weź swoje łoże i idź do domu”. On wstał i poszedł do domu. A tłumy ogarnął lęk na ten widok i wielbiły Boga, który takiej mocy udzielił ludziom.

Sparaliżowany otrzymuje zdrowie i odpuszczenie grzechów na podstawie wiary tej małej wspólnoty, która trudziła się niosąc go do Jezusa. Dla tych gości to nie był jakiś kaleka, czy mijany bezimienny biedak. Był dla nich kimś ważnym, dlatego zdecydowali się na trud, który przyniósł więcej niż się spodziewali.

To jest właśnie zadanie Kościoła, a w szczególności wspólnot kościelnych. Będą w życiu wiary takie momenty, kiedy nie będziesz miał siły iść do Pana. Będziesz czuł że to bez najmniejszego sensu, a każda modlitwa będzie cię zwyczajnie drażnić. Wtedy to będziesz niesiony przez modlitwę wspólnoty, która przedstawi cię Jezusowi. Dla tych ludzi nie jesteś obojętny. Jesteś jednym z nich, co czyni cię naprawdę ważnym.

To jest bardzo wzruszające doświadczenie. Czy masz podobne?