Wtorek XXXIV Tygodnia zwykłego (24.11.2015)

Łk 21,5-11
Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: „Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony”. Zapytali Go: „Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy się to dziać zacznie?” Jezus odpowiedział: „Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: «Ja jestem» oraz: «nadszedł czas». Nie chodźcie za nimi. I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec”. Wtedy mówił do nich: „Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będą silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie”.

Koniec świata nadchodzi, to pewne. Nie naszą rzeczą i sprawą jest jednak znać jego datę i godzinę. Naszą rzeczą jest sumienne staranie się o wygląd własnej twarzy podczas tego wydarzenia. Czy będzie to oblicze, w którym Jezus odbije się bez przeszkód? Mówi się często, że po kimś widać zmęczenie, ból, bezradność, także euforię i radość. Na twarzy widać także to, czym żyjemy na co dzień.

A co widać z twojej?