Łk 9,57-62
Gdy Jezus z uczniami szedł drogą, ktoś powiedział do Niego: „Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz”. Jezus mu odpowiedział: „Lisy mają nory i ptaki powietrzne gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć”. Do innego rzekł: „Pójdź za Mną”. Ten zaś odpowiedział: „Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca”. Odparł mu: „Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże”. Jeszcze inny rzekł: „Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu”. Jezus mu odpowiedział: „Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego”.

Jezus konkretnie i dosadnie wzywa swoich uczniów do pójścia za sobą bez względu na samopoczucie oraz sytuacje zewnętrzne. Panu Bogu tak naprawdę chodzi w tym wszystkim o Twoje serce, Ciebie samego w najgłębszej istocie. Jesteś dla Niego naprawdę najważniejszy w życiu i Jego pragnieniem jest być częścią Twojego życia.

Jednak konkretne wezwanie Jezusa wymaga konkretnej decyzji…