Wdzięczność (Wtorek I tyg. Adwentu 1.12.2015)

Łk 10,21-24
Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić”. Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: „Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli”.

Być może masz w sobie obraz Jezusa, który jest zawsze śmiertelnie poważny niczym kamienny posąg. Być może jest tak, bo otaczasz się ludźmi smutnymi i sfrustrowanymi swoim życiem, w których nie ma radości.  Jakże odmienny jest obraz Jezusa z dzisiejszej Ewangelii! On tak po prostu raduje się w Duchu świętym i składa dzięki Ojcu. A przecież Jego życie nie było sielanką. Wręcz przeciwnie!

A może wstając jutro z łóżka, zamiast narzekać i pienić się na sytuacje na które nie masz wpływu, zaczniesz dziękować. Za to co masz oraz za to, co dla Ciebie przygotował…