Warunek

Mt 9,18-26
Gdy Jezus mówił, pewien zwierzchnik synagogi przyszedł do Niego i oddając pokłon, prosił: „Panie, moja córka dopiero co skonała, lecz przyjdź i włóż na nią rękę, a żyć będzie”. Jezus wstał i wraz z uczniami poszedł za nim. Wtem jakaś kobieta, która dwanaście lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła się frędzli Jego płaszcza. Bo sobie mówiła: „Żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa”. Jezus obrócił się i widząc ją, rzekł: „Ufaj córko; twoja wiara cię ocaliła”. I od tej chwili kobieta była zdrowa.

Gdy Jezus przyszedł do domu zwierzchnika i zobaczył fletnistów oraz tłum zgiełkliwy, rzekł: „Usuńcie się, bo dziewczynka nie umarła, tylko śpi”. A oni wyśmiewali Go. Skoro jednak usunięto tłum, wszedł i ujął ją za rękę, a dziewczynka wstała. Wieść o tym rozeszła się po całej tamtejszej okolicy.

Do Jezusa przychodzi zwierzchnik synagogi, czyli osoba postawiona dość wysoko w hierarchii Izraela. Mało tego – to człowiek który teoretycznie, przynajmniej z racji pełnionego urzędu powinien być blisko Boga. Tymczasem, on – wykształcony, wysoko postawiony pada na kolana przed Nauczycielem z Nazaretu.

Kiedy człowiek uznaje prawdę o tym kim jest przed Bogiem – marnym grzesznikiem, jednak miłym Bogu; a także kim jest Bóg – miłosiernym Ojcem miłującym do końca – wówczas otwiera się Boże Serce na przebaczenie. Bo prawda jest warunkiem przebaczenia.