W porę i nie w porę

Mt 10,7-15
Jezus powiedział do swoich apostołów: „Idźcie i głoście: «Bliskie już jest królestwo niebieskie». Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie. Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski. Wart jest bowiem robotnik swej strawy. A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. Wchodząc do domu, powitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was. Gdyby was gdzie nie chciano przyjąć i nie chciano słuchać słów waszych, wychodząc z takiego domu albo miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych. Zaprawdę powiadam wam: Ziemi sodomskiej i gomorejskiej lżej będzie w dzień sądu niż temu miastu”.

W Boskiej logice działania nie zmienia się nic przez wieki. Dalej Pan Jezus posyła uczniów (równych stopniem co do obdarowania Miłością, co i niegodnością) i tak jak Apostołom zdaje się mówić: do Ciebie należy tylko i aż szlachetna misja herolda Dobrej Nowiny. Nie bój się i nie lękaj, ja się o wszystko zatroszczę. Zaufaj mi.

Tak naprawdę do nas należy wypełnienie polecenia Jezusa, który krótko i konkretnie wyjaśnia co mamy czynić: Idźcie i głoście. Kropka. O resztę zatroszczy się On sam. To naprawdę działa!