Uroczystość Wszystkich Świętych (01.11.2015)

Mt 5,1-12a
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
„Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie”.

Między wiecznościami mamy tylko chwilę, zwaną życiem. Chwilę, bo jak nazwać inaczej ten moment, tę błyskawicę jaką jest lat 60, czy 70, a nawet i 100??? W ciągu tej chwili pracujemy, kochamy, modlimy się, cierpimy oraz umieramy…

Mamy chwilę w ciągu tego życia by dopasować się do woli Bożej, przekłuwając Ją na własne życiowe wybory. Co z tego –  mówiąc kolokwialnie –  mamy? Będziemy przez Jezusa nazwani błogosławionymi, czyli dosłownie szczęśliwymi. Szczęśliwymi bo wtedy wybieramy Życie zamiast wegetacji…