Tu się nic nie zmienia (III NIEDZIELA ZWYKŁA 24.01.2016)

Łk 1,1-4;4,14-21
Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono. W owym czasie: Jezus powrócił w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich. Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę natrafił na miejsce, gdzie było napisane: „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnych, abym obwoływał rok łaski od Pana”. Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione. Począł więc mówić do nich: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli”.

Jezus to postać, która bezapelacyjnie skupia wokół siebie wielu ludzi. Coś w Nim musiało być, skoro dzikie tłumy dzień i noc nie odstępowały Go na krok. Widzieli w Nim wodza, proroka, króla. Dawał im nadzieję, a Jego bliskość rozbudzała na nowo obumarłą niekiedy nadzieję. Jego Słowa dawały poczucie bezpieczeństwa…

Warto zaznaczyć i powiedzieć dosadnie: Ten sam Jezus jest na wyciągnięcie ręki. Od ciebie zależy na ile zbliżysz się do Niego.