Środa XXII Tygodnia zwykłego

Łk 4,38-44

Po opuszczeniu synagogi w Kafarnaum Jezus przyszedł do domu Szymona. A wysoka gorączka trawiła teściową Szymona. I prosił Go za nią. On, stanąwszy nad nią, rozkazał gorączce, i opuściła ją. Zaraz też wstała i usługiwała im. O zachodzie słońca wszyscy, którzy mieli cierpiących na rozmaite choroby, przynosili ich do Niego. On zaś na każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich. Także złe duchy wychodziły z wielu, wołając: „Ty jesteś Syn Boży”. Lecz On je gromił i nie pozwalał im mówić, ponieważ wiedziały, że On jest Mesjaszem. Z nastaniem dnia wyszedł i udał się na miejsce pustynne. A tłumy szukały Go i przyszły aż do Niego; chciały Go zatrzymać, żeby nie odchodził od nich. Lecz On rzekł do nich: „Także innym miastom muszę głosić Dobrą Nowinę o królestwie Bożym, bo na to zostałem posłany”. I głosił słowo w synagogach Judei.

Jezus jest cały czas w ruchu. Tu głosi, tam uzdrawia, gdzie indziej jeszcze szuka modlitwy i chwili wytchnienia. Dzieje się tak dlatego, bo bardzo mocno ukochał Ciebie i mnie. Dla tego, kto kocha, zawsze na pierwszym miejscu jest ta właśnie kochana osoba. I do tego momentu nic się nie zmieniło – On dalej jest cały czas dynamiczny, cały czas szuka, prosi, stara się dotrzeć… Czy potrafisz Mu odpowiedzieć?