Mt 8,28-34
Gdy Jezus przybył na drugi brzeg do kraju Gadareńczyków, wybiegli Mu naprzeciw dwaj opętani, którzy wyszli z grobów, bardzo dzicy, tak że nikt nie mógł przejść tą drogą. Zaczęli krzyczeć: „Czego chcesz od nas, Jezusie, Synu Boży? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas?” A opodal nich pasła się duża trzoda świń. Złe duchy prosiły Go: „Jeżeli nas wyrzucasz, to poślij nas w tę trzodę świń”. Rzekł do nich: „Idźcie”. Wyszły więc i weszły w świnie. I naraz cała trzoda ruszyła pędem po urwistym zboczu do jeziora i zginęła w falach. Pasterze zaś uciekli i przyszedłszy do miasta rozpowiedzieli wszystko, a także zdarzenie z opętanymi. Wtedy całe miasto wyszło na spotkanie Jezusa; a gdy Go ujrzeli, prosili, żeby odszedł z ich granic.
Prosili Jezusa by odszedł, bo chcieli mieć święty spokój – jedyną świętość, która według światowego myślenia warta jest zachodu. Jezus natomiast przynosi nową jakość życia. Nagle okazuje się, że możliwe jest życie w prawdziwej wolności, że wyzwolenie jest absolutnie niesamowitą sprawą, wartą jest każdych pieniędzy i każdego poświęcenia. Rozumiał to św. o. Maksymilian Kolbe kiedy wyszedł przed szereg by ofiarować swoje życie za współwięźnia w Oświęcimiu. Rozumieli Powstańcy Warszawscy, którzy choć przez chwilę chcieli odetchnąć pełną piersią, zrzucając z niej nazistowski but. Rozumiały setki innych, także anonimowych wyznawców Chrystusa, dla których wolność to nie tylko hasło wyszywane na sztandarach.
A czy My – współcześni – rozumiemy?
