J 16,23b-28
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje. Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna. Mówiłem wam o tych sprawach w przypowieściach. Nadchodzi godzina, kiedy już nie będę wam mówił w przypowieściach, ale całkiem otwarcie oznajmię wam o Ojcu. W owym dniu będziecie prosić w imię moje, i nie mówię, że Ja będę musiał prosić Ojca za wami. Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wyście Mnie umiłowali i uwierzyli, że wyszedłem od Boga. Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca”.

Modlitwa prośby jest chyba najpopularniejszą wśród wiernych. Jest tyle spraw do omodlenia – dom, rodzina, studia, intencje bliskich. Problem w tym, że mamy dokładniusieńko poukładane w głowie co i jak (a nawet w jaki sposób) Pan Bóg ma nam  to i owo pozałatwiać. Często nie dopuszczamy myśli, że przecież On wie lepiej i bardziej niż najmądrzejszy nawet człowiek. Druga sprawa to to, że często prosimy o zbyt mało.