Mk 4,26-34
Jezus mówił do tłumów: „Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo”. Mówił jeszcze: „Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu”. W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją zrozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.

Najprawdziwszym cudem jest to, co wyrasta z ziarna wrzuconego w ziemię. Z jednego maleńkiego – wyrastają dziesiątki nowych, zdrowych ziaren. Dzieje się tak niezależnie od tego, czy tego chcemy, czy nie. Dokładnie tak samo jest z Królestwem Bożym i jego sprawami. Niezależnie od wiary którą posiadamy, rośnie ono w siłę, i jest głoszone codziennie przez setki heroldów. Bóg jest Miłością i tą Miłością kocha Ciebie i mnie. Czy się podoba, czy też nie.