Niefajna perspektywa? (Środa II tyg. Wielkiego Postu 24.02.2016)

Mt 20,17-28
Mając udać się do Jerozolimy, Jezus wziął osobno Dwunastu i w drodze rzekł do nich: „Oto idziemy do Jerozolimy: tam Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie. Oni skażą Go na śmierć i wydadzą Go poganom na wyszydzenie, ubiczowanie i ukrzyżowanie; a trzeciego dnia zmartwychwstanie”. Wtedy podeszła do Niego matka synów Zebedeusza ze swoimi synami i upadając Mu do nóg, o coś Go prosiła. On ją zapytał: „Czego pragniesz?” Rzekła Mu: „Po wiedz, żeby ci dwaj moi synowie zasiedli w Twoim królestwie jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie”. Odpowiadając Jezus rzekł: „Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić?” Odpowiedzieli Mu: „Możemy”. On rzekł do nich: „Kielich mój pić będziecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej, ale dostanie się ono tym, dla których mój Ojciec je przygotował”. Gdy dziesięciu to usłyszało, oburzyli się na tych dwóch braci. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł: „Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie waszym niewolnikiem. Na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu”.

Perspektywa wydaje się całkiem niefajna. Przecież bycie niewolnikiem, czy służba u kogoś to nie jest szczyt aspiracji człowieka. A kiedy dodamy jeszcze do tego perspektywę osiągnięcia Królestwa Niebieskiego – to całkiem można dostać pomieszania z poplątaniem…

Z wyjaśnieniem spieszy nam ostatnie zdanie dzisiejszej Ewangelii. To nasze życie ma być służbą NA WZÓR samego Chrystusa. Nie chodzi zatem o zakuwanie się w jakieś dyby i pozbycie się ludzkich praw, ale o naśladowanie Jego samego w Miłości doskonałej. Krótko mówiąc, czy nauka Chrystusa jest widoczna w twoim i moim życiu?