Mt 10,7-13
Jezus powiedział do swoich Apostołów: „Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie. Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski. Wart jest bowiem robotnik swej strawy. A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was”.

Poczucie bezpieczeństwa i zapewnienie sobie pewnego rodzaju „pleców” to bardzo pożądane przez człowieka rzeczywistości. Jezus tymczasem chce byśmy w Nim i tylko w Nim deponowali zaufanie. Przecież On doskonale wie czego nam potrzeba: że jesteś głodny, że potrzebujesz odpoczynku, że masz serdecznie dosyć tej czy innej sytuacji.

Pokładając nadzieję we wszystkim tym co skończone, pozbawiasz się właśnie tego pokoju, który daje Jezus. Pieniędzy zawsze będzie za mało, twoje siły kiedyś ustaną, uroda przeminie. Trwać będzie wiecznie tylko Miłość – jedyny sens tego wszystkiego.

Wybieraj więc waść…