Lelum-polelum (Piątek XXXIV tyg. zwykłego 27.11.2015)

Łk 21,29-33
Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść: „Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pączki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą”.

Bardzo łatwo jest uciekać przed samym sobą i tym, co dzieje się w środku mnie. Jest tyle tematów zastępczych, pośród których czujemy się bezpieczni, że w zasadzie możemy rozmawiać, mówić, paplać bez sensu – byle tylko nikt, broń Boże, nie dowiedział się co tak naprawdę dzieje się u mnie w sercu… Otóż ilekroć czytasz Słowo Boże, tylekroć przemawia Bóg. A Jego Słowo jest cudowne bo jako jedyne słowo ma moc twórczą. Tylko to Słowo ma moc każdego dnia stwarzać cię na nowo. Przed Jezusem nie musisz grać, udawać że wszystko jest o.k. kiedy tak nie jest. Możesz być centralnie sobą, ze wszystkimi wadami, krzywymi nogami i próchnicą. Bo Bóg nie odrzuci. On przygarnia i przytula do Serca. Może czas powiedzieć Mu jak jest?