Kontrast (X Niedziela zwykła 05.06.2016)

Łk 7,11-17
Jezus udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a szli z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego, jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta. Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: „Nie płacz”. Potem przystąpił, dotknął się mar, a ci, którzy je nieśli, stanęli, i rzekł: „Młodzieńcze, tobie mówię, wstań”. Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce. A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: „Wielki prorok powstał wśród nas i Bóg łaskawie nawiedził lud swój”. I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie.

Tylko Jezus potrafi konkretnie i to w jednym momencie przejść od słów do czynów. Każdy inny ograniczyłby się tylko i wyłącznie do słów, bo co innego mogłaby zrobić istota tak ograniczona i słaba? Jezusowi jednak, jak nikomu innemu, zależy na człowieku, w związku z czym odwraca beznadziejny los wdowy, która nie ma już kompletnie żadnego poparcia. Taki jest nasz Bóg…