Mt 9,27-31
Gdy Jezus przechodził, szli za Nim dwaj niewidomi, którzy głośno wołali: „Ulituj się nad nami, Synu Dawida”. Gdy wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: „Wierzycie, że mogę to uczynić”? Oni odpowiedzieli Mu: „Tak, Panie”. Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: „Według wiary waszej niech się wam stanie”. I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: „Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie”. Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy.

Nie jest prawdą że wiara jest tylko i wyłącznie prywatną sprawą. Wręcz przeciwnie – wiarą należy się dzielić dokładnie tak jak chlebem. Skoro masz nadzieję i znalazłeś prawdziwy skarb, to musisz do niego przyprowadzić tych, których kochasz. Inaczej wiara staje się egoizmem i nie ma najmniejszego sensu!

Dokładnie tak ci z dzisiejszej Ewangelii – doświadczyli jak dobry jest Bóg, a w następstwie tego wykrzyczeli to po całej okolicy.

A może nigdy nie doświadczyłeś tego, że On jest dobry?