Contra spem…(wspomnienie św. Marty 29.07.2016)

​J 11, 19-27

Wielu Żydów przybyło do Marty i Marii, aby je pocieszyć po bracie. Kiedy zaś Marta dowiedziała się, że Jezus nadchodzi, wyszła Mu na spotkanie. Maria zaś siedziała w domu.
Marta rzekła do Jezusa: „Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. Lecz i teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga”.
Rzekł do niej Jezus: „Brat twój zmartwychwstanie”.
Rzekła Marta do Niego: „Wiem, że zmartwychwstanie w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym”.
Rzekł do niej Jezus: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?”
Odpowiedziała Mu: „Tak, Panie! Ja wciąż wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat”.

W swoim życiu spotkałem wiele osób które mógłbym utoźsamić z Martą z dzisiejszej Ewangelii. To osoby często posiadające poplątane życiorysy, (nie rzadko z własnej winy) które szukają Boga całym sercem bo widzą że sobie ufać nie mogą. 

O to właśnie chodzi. Bez względu na to co mnie spotyka, większe czy mniejsze problemy – ufać Bogu który jest od nich nieskończenie większy. On jest Drogą więc i Ciebie przeprowadzi bezpiecznie.