Mt 6,19-23
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza mszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje.
Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności. Jeśli więc światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakże wielka to ciemność”.
Momentami moja dusza rwie się ku wspomnieniom z pielgrzymki do grobu św. Jakuba w Santiago de Compostela w Hiszpanii. Niczym nie zmącona wolność, która rośnie z każdym krokiem, metafizyczna, prawie namacalna Obecność Boga oraz cisza, której tak brakuje w codzienności. Piękna metafora życia i pielgrzymki ku Ojczyźnie niebieskiej.
To właśnie tam zmierzamy, przez ciernie i rozłogi codziennego życia, przez radości i euforię, słowem – przez wszystko co nas spotyka w życiu. Ale gra jest warta świeczki, bo Niebo to nie tyle wypełnienie, co przepełnienie szczęściem.
