Pozamiatane (Piątek VII tyg. zwykłego 20.05.2016)

Mk 10,1-12
Jezus przeszedł w granice Judei i Zajordania. Tłumy znowu ściągały do Niego i znowu je nauczał, jak miał zwyczaj. Przystąpili do Niego faryzeusze i chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę. Odpowiadając zapytał ich: „Co wam nakazał Mojżesz?” Oni rzekli: „Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić”. Wówczas Jezus rzekł do nich: „Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek nich nie rozdziela”. W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. Powiedział im: „Kto oddala żonę swoją, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo względem niej. I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo”.

Wielokrotnie doświadczałem w rozmaitych rozmowach czy dyskusjach, że powołując się na Słowa samego Jezusa często zamyka się usta oponentom. Moje argumenty, jakkolwiek przemyślane i ułożone, można przecież sprawdzić, zweryfikować i ewentualnie wykazać błąd. Jezus natomiast jest nieomylny i bezbłędny. Po Jego Słowie nie ma dyskusji. Jest pozamiatane – czyli pełen porządek.