Ofiarowanie NMP – wspomnienie (21.11.2015)

Łk 20,27-40
Podeszło do Jezusa kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go w ten sposób: „Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: «Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat weźmie wdowę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu». Otóż było siedmiu braci. Pierwszy wziął żonę i umarł bezdzietnie. Wziął ją drugi, a potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci. W końcu umarła ta kobieta. Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę”. Jezus im odpowiedział: „Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani są za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa o krzaku, gdy Pana nazywa «Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba». Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją”. Na to rzekli niektórzy z uczonych w Piśmie: „Nauczycielu, dobrze powiedziałeś”, bo o nic nie śmieli Go już pytać.

Niebo nie jest wyidealizowaną powtórką z obecnego życia. Niebo to pełnia, tam nie trzeba tych wszystkich dróg, gadżetów i wszystkiego, co do tej pełni prowadzi. Sądzę także że można postawić znak równości między słowami „Niebo” i „Bóg”.

Wszystko czego autentycznie pragniesz, oraz to za czym tęskni twoje serce osiąga pełnię w Niebie, ale to czy będzie ono twoim udziałem decyduje się tu i teraz, oraz przybiera formę naszych konkretnych czynów. Dlatego nie wiem jak Ty, ale ja muszę się nawrócić i chodzić w prawdzie!

SONY DSC